yalnızlıktan sözlüğe girmek

(bkz: sözlüğe kerkinmek)

o kadar yalnızım ki yastiga kafamı koyunca kalp atıslarimi duyacak kadar yalnızım herkesin içinde yok olmuşum gibi bir yalnızlık ölüp kalsam kimsenin umrunda olmucak lan yalnızlık anlatılamaz bir terim insanin zora düstügünde yanında olan koşup gelicek birinin olmamasi ne koyuyor be kafede yalnız oturmakdan bıkıyor insan kimseye bugune bugun kötülüğüm dokunmadi be beni yalnız bıraktilar sevdigim kisi arkadaşlarim hatta ailem bile o kadar gereksiz hissediyorum ki kendimi bazen bazı şeyler çok ağır geliyor

(bkz: müslüm gürses)affetşarkısı eşliğinde sözlükteyim.

uygulamalar arasında beş dakika dolaşıp buraya giriyorum. biraz zaman geçirdikten sonra, ekranı kilitleyip telefonu bırakıyorum. beş dakika sonra, yine elimde. yapacak daha iyi bir şeyim yok. işin kötü kısmı alışkanlık yaptı.

hani onlarca arkadaşın vardır ama biri bile arayıp sormaz ya, biri bile seni merak edip mesaj dahi atmaz işte tam olarak o kısımdayım. şu durumda çareyi sözlükte aramak hem çare hem çaresizlik oluyo sanırım